In 2019 heb ik een blog en filmpje gemaakt over het vrouwenproject in Mganja. Inmiddels is er een tweede vrouwenproject. We hebben een bezoek gebracht aan dit vrouwenproject in Chagontha. Dit was zonder twijfel een van de hoogtepunten van onze reis. We werden met zang en dans verwelkomd door de vrouwen die aan dit project meedoen. De vrolijkheid spatte ervan af. Ritmisch, meerstemmig en zuiver. (Bij ons zouden hier zes oefensessie met een dirigent aan vooraf gaan.)
Wat is het vrouwenproject? Onze stichting (Nazareth Foundation Malawi) heeft een flink stuk grond gekocht, er is een waterpompinstallatie op zonne-energie aangelegd (dankzij sponsors) en we hebben Mattias in dienst die het project begeleidt, een oogje in het zeil houdt en hand-en-spandiensten verricht. De vrouwen van Chagontha verbouwen hier hun eigen groenten (hun mannen mogen daarbij overigens wel helpen). Ze gebruiken dit voor hun eigen consumptie en verkopen wat ze niet nodig hebben. Mattias heeft een cursus biologische landbouw gevolgd en leert deze vrouwen hoe ze zonder bestrijdingsmiddelen of kunstmest groenten kunnen kweken. Mattias is bovendien een hele ”handige Harrie”. Bij de start van het project was er alleen water dat via een handwaterpomp werd opgepompt. Hij heeft een systeem met pijpen en een waterreservoir gebouwd waardoor de vrouwen niet meer met zware emmers water hoefden te sjouwen. Met de komst van het solarsysteem is dit pijpensysteem verder uitgebreid. We zagen een groot veld boontjes, klaar om geplukt te worden.
Wat dit vrouwenproject zo bijzonder maakt is het Bankingsystem dat ze zelf hebben uitgedacht. Dit is vergelijkbaar met een spaarkas in de kroeg alleen dan 2.0. Iedere donderdag leggen de vrouwen geld in. Een vrouw die bijvoorbeeld geen geld heeft om schooluniformen te kopen kan geld lenen van de pot. Het geleende geld wordt met een kleine rente terugbetaald. Ook worden er gezamenlijke uitgaven van betaald. In december wordt het geld uitgekeerd aan de vrouwen. Heel simpel maar uiterst effectief.
Na de rondleiding, die overigens met veel vrolijkheid en gezang plaatsvond, hebben we nog een tijd met de vrouwen gepraat en waren we getuigen van de start van een nieuw projectje. Slechts één van de vrouwen had de secundary school (middelbare school) afgemaakt. Zij trad op als de vertaalster. Eén vrouw had het eerste jaar van de middelbare school gevolgd maar het merendeel had niet eens de primary school afgemaakt. Reden: armoede, vader of moeder gestorven, zwanger. Ze gaven aan dat ze graag alsnog wilden leren en dan vooral lezen, schrijven, tellen en Engels. Dit wordt dan ook de volgende stap voor deze vrouwen. Het geld is er dankzij de inzameling van Thérèse Huijbregts. Grappig was overigens dat een van de vrouwen, zo te zien de oudste van het stel, aangaf dat ze niet mee kon doen omdat ze geen schooluniform heeft. Ineke heeft uitgelegd dat je om te schrijven geen schooluniform nodig hebt. Pen en papier is voldoende. Tja…. Dacht ze dat werkelijk of is het een excuus om toch maar niet mee te doen. We zullen het zien.
Wat mij vooral getroffen heeft, was de grote saamhorigheid, het plezier met elkaar met een schitterend resultaat als gevolg. Wat een fantastisch voorbeeld van hoe je veel kunt bereiken als je samenwerkt. Deze groep vrouwen is een schoolvoorbeeld van krachten bundelen en ervoor gaan. Daar kunnen wij westerlingen nog veel van leren!
Ik heb een korte impressie gemaakt van ons bezoek. Klik op deze link.
Rians blog 