In mijn vorige blog vertelde ik over de auto die niet meer verder wilde. We zijn nu inmiddels zes dagen verder. De stand van zaken is dat er toch wel een aantal dingen goed kapot zijn. De radiator, de koppakking, scheuren in het motorblok.
Maar dit zou Malawi niet zijn als men het niet kon maken. De automonteur van het bisdom is met de kapotte onderdelen naar Lilongwe afgereisd. Hij is teruggekomen met een offerte voor de aanschaf van nieuwe onderdelen. De onderdelen zijn geleverd en zijn ook al gemonteerd, behalve de radiator die wordt maandag (vandaag) opgehaald in Lilongwe. Nog even geduld dus maar en ondertussen genieten van het mooie uitzicht.
Al met al gooit dit wel wat roet in het eten want we kunnen zonder auto nergens naar toe. De afgelopen dagen heb ik wat werk gedaan voor de dovenscholen. Maar laat ik eerst iets vertellen over de dovenscholen. In Malawi zijn relatief veel dove kinderen als gevolg van malaria. Deze kinderen kunnen in het reguliere onderwijs niet terecht dus zij zijn aangewezen op dovenscholen.
Door de Broeders van Maastricht zijn een drietal dovenscholen opgericht: Maryview (1968), Mua (1984) en Mountainview (1997). De scholen ontvangen slechts een minimale bijdrage van de overheid. De kinderen komen van heinde en ver en dat betekent dat ze ook bij de scholen wonen. Van de ouders wordt verwacht dat ze kostgeld betalen maar dat is heel weinig en soms kunnen ze het ook niet. De Nederlandse Stichting Dovenzorg Malawi is zeer betrokken bij deze scholen en spant zich in om de scholen met geld, goederen en kennis te ondersteunen. In 2016 is de laatste Nederlandse broeder die woonachtig was in Malawi overleden.
Op dit moment zijn de drie scholen in beheer van een aantal Malawiaanse broeders maar die maken er een potje van. De gebouwen zijn erg verouderd en de huisvesting voor de interne leerlingen is ver onder de maat. Ik heb in 2022 een bezoek gebracht aan de dovenschool in Mua en met eigen ogen kunnen zien onder welke erbarmelijke omstandigheden de kinderen leven. De kinderen slapen in een grote ruimte in een gebouw waarvan muren en dak heel erg slecht zijn. Er zijn geen basisvoorzieningen. De zorg voor de kinderen is in handen van de Sisters of de Blessed Virgin Maria. Deze zusters slapen bij de kinderen en doen hun uiterste best om met de beperkte middelen die ze hebben, voor de kinderen te zorgen. Het eten is eenzijdig en soms niet voldoende. De broeders die het beheer hebben geven echter niet thuis. Onduidelijk is wat de broeders met sommige inkomsten doen; er wordt in elk geval niets gedaan aan de het verbeteren van de omstandigheden.
De hoogste tijd dus dat hier verbetering in komt. De Stichting Dovenzorg Malawi heeft Ineke de projectleider van onze eigen stichting (Nazareth Foundation Malawi) benaderd om te ondersteunen bij het opstellen, uitvoeren en monitoren van de projecten. Dit gebeurt op elk van de drie scholen in samenwerking met een team van leerkrachten en zusters.
De bisschop is op de hoogte van het slechte beheer dat de broeders voeren en heeft inmiddels al actie ondernomen. Dit gebeurt omzichtig, met veel tact maar ook heel langzaam. Ik ben wel fan van deze aardige, goedlachse maar ook hele kritische bisschop, zie ook mijn vorige blog.
Zoals aangegeven in mijn blog dat ik in 2002 heb geschreven, zijn de leerkrachten betrokken en enthousiaste mensen die met veel passie de dove kinderen onderwijzen. Dat zit dus wel goed, nu de rest nog. Het zal langzaam gaan maar ik ben ervan overtuigd dat met alle hulp die vanuit Nederland en het bisdom komt de omstandigheden uiteindelijk zullen verbeteren.
De afgelopen dagen ben ik bezig geweest met het speelgoed voor de dovenschool Maryview. Via de Stichting Dovenzorg Malawi en Worldprojects is heel veel speelgoed ingezameld. Puzzels, spelletjes, tekenspullen, knutselmateriaal, bouwblokken, kleurboeken, speelgoedauto’s, knikkers en heel veel knuffels. Maryview heeft 12 klassen in de leeftijd 6 t/m 18 jaar. Ik heb eerst alles gesorteerd naar niveau dus van makkelijk naar moeilijk. Vervolgens heb ik alles zo eerlijk mogelijk verdeeld over de klassen. Het was de bedoeling dat ik mee zou gaan naar Maryview om de spullen af te leveren maar ja, dan moet je dus wel een werkende auto hebben.
Overigens was het ook de bedoeling om de leerkrachten te leren hoe de spelletjes gespeeld worden. De kinderen weten niet hoe je met speelgoed kunt spelen (want dat is er gewoonweg niet) maar de leerkrachten weten dit evenmin. Toen ik bezig was met het sorteren van puzzels vroeg de huishoudelijke hulp die hier werkt wat ik aan het doen was. Een puzzel had ze niet eerder gezien dus ik heb haar uitgelegd hoe dit werkt. Ze heeft zelf een dochter van 7 jaar, ik heb haar een puzzel gegeven die ze samen met haar dochter kan spelen. We hebben die wel eerst samen gemaakt….
Rians blog 