Het verhaal van de zusjes Lawi en Tadza

Vandaag een wat langer verhaal over twee hele bijzondere meiden.

Het gezin
Lawi en Tadza zijn twee jonge vrouwen, 27 jaar, uit Malawi. Zij zijn tweelingzusjes, hebben drie broers en zijn met 14 jaar wees geworden toen hun vader stierf. Hun moeder is op hun zesde gestoven. Hun vader had een goede baan bij de overheid en heeft ervoor gezorgd dat ze in elk geval een woning met een groot stuk grond hebben. Twee broers zijn inmiddels het huis uit, de derde woont samen met de meiden in het familiehuis en heeft een baan als ICT-er.
De Fransiscaner zusterorde heeft zich destijds over de jongeren ontfermd. Zij hebben ervoor gezorgd dat de kinderen naar de middelbare school konden. Tadza mocht van de zusterorde doorleren. Zij heeft met succes de studie environmental health afgerond. Een broer heeft gestudeerd met hulp van een Duitser, een andere broer heeft kunnen studeren toen de vader er nog was. Lawi had echter geen mogelijkheid om te studeren.

Lawi
In 2019 heb ik Lawi ontmoet. Ze was juist gestopt met haar werk als housekeeper. Ze werkte lange dagen en kreeg vaak niet eens betaald. Het was juist de bedoeling om met dit baantje een studie te betalen. Maar dit liep dus op niets uit. Ze had haar zinnen gezet op de studie accounting. Het was voor mij logisch om haar te steunen in het bereiken van haar doel.  Na twee jaar studie kreeg ze van de zusterorde de kans om een werk-leerstage in Duitsland te doen. Een unieke kans. Het plan was een jaar naar Duitsland te gaan om daarna weer verder te gaan met de studie.

Leer-werkstage in Duitsland
Dit pakte iets anders uit. De leer-werkplek bleek niets te maken te hebben met financiële administraties maar was werken op een bio-boerderij die beheerd werd door een stichting. De aangesloten leden ontvangen wekelijks groenten en fruit van de boerderij en helpen waar nodig een handje mee. Lawi heeft daar het nodige geleerd over het telen van groenten en fruit. Ook het verzorgen van kippen behoorde tot haar taak.

Lawi was leergierig en in haar element. Al snel bleek dat ze talent had voor de kippenverzorging. De voorzitter van de stichting heeft haar gevraagd of zij, met hulp van de stichting, een ökologische kippenfarm wilde starten in Malawi. Hij heeft haar in contact gebracht met een stichting die zich heeft toegelegd op ökologisch verantwoord kippenfokken. Het verhaal wordt nu iets technischer.

De kippen uit Duitsland
De kippen zoals wij die kennen zijn of goed in het leggen van eieren maar niet echt lekker, of ze zijn lekker maar slechte leggers. Ook zijn deze kippen niet goed om mee te fokken. Handig voor de industrie want dit betekent dat kippenboeren afhankelijk zijn en blijven van eieren- of kuikenleveranciers. Voor de arme landen is deze afhankelijkheid funest. De stichting heeft een kippensoort die zowel goed leggen en lekker zijn, maar waarmee je ook zou kunnen fokken. Zij ondersteunen vooral lokale initiatieven in Afrika.

Lawi heeft een aparte training bij deze stichting gevolgd en met de kennis van haar studie accounting heeft ze een businessplan opgesteld. De voorzitter van bio-farm heeft een grootschalige campagne opgestart om fondsen te werven. Na een jaar en heel veel kennis en ervaring rijker en met de plannen voor de startup Tadzuka op zak, is Lawi teruggegaan naar Malawi. Samen met haar zus Tadza en met hulp van haar vriend, de vriend van Tadza en twee broers zijn de meiden gestart met de bouw van de kippenfarm.

Terug in Malawi
De eerste stap was de bouw van een muur rondom het perceel. Dat had de nodige voeten in aarde aangezien de gemeenschap waarin ze wonen dit niet zag zitten. De chief van het dorp maakte duidelijk dat meisjes moeten trouwen en kinderen krijgen en dus geen eigen bedrijf starten. Met hulp van een oom en vooral hun eigen doorzettingsvermogen is het gelukt. Ik zit op de veranda van het huis en kijk uit over een mooie groene omheinde tuin, kippen scharrelen vrolijk in het rond en een ander deel van de kippen hebben het hoogste woord binnen in de mooie grote kippenren.

Ze hebben een broedmachine kunnen kopen met ruimte voor 560 eieren. De stroomvoorziening gebeurt via zonnenpanelen.

Een gedeelte van de tuin is afgezet en daar worden groenten geteeld, aubergines, diverse slasoorten, courgettes, tomaten, boontjes en zo. Via facebook wordt reclame gemaakt voor eieren en kippen. Langzaam maar zeker krijgt Tadzuka steeds meer vorm.

Doorzetters!

Het klinkt alsof alles van een leiendakje gaat en is gegaan maar niets is minder waar. Het familiehuis waarin ze wonen was weliswaar groot maar had geen ramen, deuren, geen water of elektriciteit, laat staan sanitair of een keuken. Stukje voor stukje hebben de broers en zussen het huis opgeknapt tot het mooie comfortabele huis dat het nu is.

Met water en electra, met een echt toilet een douche (inclusief Tom Hofman-ervaring), keuken en mooi wit geschilderd waardoor het lekker licht is.   

Vorig jaar is de Malawiaanse munteenheid Kwacha met ongeveer de helft gedevalueerd terwijl de prijzen voor levensmiddelen niet bepaald minder werden. Om de kosten te drukken zijn Lawi en Tadza gestart met het maken van een eigen mengsel kippenvoer. En met succes!

Een kippenvirus heeft flink huisgehouden waardoor een groot aantal kippen is doodgegaan. Gelukkig worden ze nog steeds gesteund door de stichting in Duitsland. Het gedrag van de kippen wordt dagelijks genoteerd en er wordt met de stichting overlegd wat wijs is om te doen. Ondanks alle tegenslagen, laten ze zich niet uit het veld slaan.

Lawi, Tadza en hun toekomst
Lawi is vlak na aankomst gestart met een studie aan een school vergelijkbaar met onze landbouwhogeschool. Tadza die ondanks haar goede studie geen werk heeft kunnen vinden, ontfermt zich over de kippen, de groententuin en het huishouden. (Ze is een fantastische, inventieve kok.) Zolang Lawi studeert blijft zij dit in elk geval doen.

Beide meiden hebben al jarenlang een vriend. Ook deze jongens zijn intelligente mensen die hebben kunnen studeren. De vriend van Lawi accounting en heeft daar ook werk in gevonden. De vriend van Tadza public health en is werkzoekend. Beide jongemannen ondersteunen de zussen waar ze kunnen. Ook zij zijn niet van het type “meisjes moeten trouwen en kinderen krijgen”.  De vriend van Tadza, Pempho, heeft een auto geleend en is deze week de chauffeur. Hij is een vrolijke, intelligente  jongeman en houdt, zo te merken, van een goed gesprek. Ook de meiden zijn open, vertellen veel over hun leven, wat hun bezig houdt en over de grote toekomstplannen die ze hebben. Het zijn mooie gesprekken die we hebben en ik voel mij een bevoorrecht mens. Ik heb veel respect en bewondering voor deze jonge meiden die niet alleen geloven in een mooie toekomst maar er ook alles aan doen om hun dromen waar te maken.

Op mijn vlucht hierheen ben ik gestart met het boek Hope van Jane Goodall en Doug.. Hoop is niet achteroverleunen en hopen dat het beter wordt. Hoop is geloven dat het beter wordt en er werk van maken. Hoe Jane de levenslust, het doorzettingsvermogen en inventiviteit van jongeren beschrijft om tot een betere wereld te komen, is precies wat ik hier zie en meemaak. Hoe bijzonder!

(Wil je deze meiden steunen? Doneer aan onze stichting onder vermelding van “Donatie Tadzuka”. Zie rechterkolom.)